Rozdział III

   Kilkanaście minut później byliśmy na miejscu. Kuba wyciągnął nasze bagaże i udaliśmy się do hotelu. W holu czekali już na nas piłkarze. Mieli zdziwione miny, gdy mnie ujrzeli. Lustrowali mnie wzrokiem od góry do dołu, przez co się delikatnie zarumieniłam.

-Siema chłopaki!- powiedział Kuba i zaczął witać się z każdym po kolei.

-No Kubuś, czekaliśmy na ciebie!- zaśmiał się Lukasz Piszczek. Był najlepszym przyjacielem mojego kuzyna. Kuba sporo mi o nim opowiadał.

-Nasz kapitan wrócił. - dodał Przemek Tytoń- bramkarz reprezentacji.

-Masz coś do mnie?! - zawołał obecny kapitan drużyny, Marcin Wasilewski.

Chłopaki zaczęli się śmiać, a ja razem z nimi. Po chwili piłkarze znowu przyglądali mi się z zaciekawieniem.

-A ta piękna dziewczyna to kto? - zapytał Lewandowski i uśmiechnął się do mnie. Zarumieniłam się.

-To moja kuzynka Daria. - odpowiedział dumnie Kuba.

-Cześć Wam.- rzuciłam nieśmiało. Podszedł do mnie Piszczek. Wyszczerzył zęby w uśmiechu i wyciągnął rękę.

-Łukasz jestem!- powiedział.

-Tak, wiem... - odpowiedziałam i odwzajemniłam jego gest.

-Debilu...Ona Was wszystkich zna. Daria interesuje się piłką nożną.

-To zmienia postać rzeczy.- rzucił Piszczek. - Ale zrobimy Ci mały test!

-Jaki test? - zapytałam zdziwiona.

-Nic szczególnego. Zobaczymy czy Kuba nie kłamie- puścił do mnie oczko.

-Okej, jak chcesz.- odrzekłam.

-W takim razie pierwsze pytanie: z jakim gram numerkiem?

-Z numerem 26. - odpowiedziałam bez zająknięcia.

-Dobra, to było proste, więc teraz kolejne... Numer 18 w naszej reprezentacji to...?

-Adrian Mierzejewski oczywiście.- uśmiechnęłam się. Kuba zaśmiał się głośno.

-A nie mówiłem, że ona się na tym zna.- skomentował.

-Jeszcze tylko jedno. W jakim klubie gra Damien?

-W Realu Betis.- odpowiedziałam.

W tym samym momencie uśmiechnął się do mnie Perquis.

-Dajcie jej spokój.- powiedział łamaną polszczyzną.

-Grasz w piłkę nożną?- zapytał Tytoń.

-Tylko w wolnym czasie.- rzuciłam.

-A na jakiej pozycji? - dopytywał się Lewy.

-Jestem bramkarzem.

-O fajnie! Mam konkurencję. - zaśmiał się Tytoń.

-Żadna ze mnie konkurencja.- skomentowałam.

W tej samej chwili zjawił się Waldemar Fornalik.

-Proszę, proszę...Kogo my tu mamy. - zawołał przyjaźnie.

-Dzień dobry trenerze. To moja kuzynka Daria. - przedstawił mnie Jakub.

-Miło mi Pana poznać.- uśmiechnęłam się.

-Mnie Ciebie również. Ale teraz zbieramy się na trening. Idźcie się przebrać i zaraz zaczynamy.- powiedział do chłopaków. - A Ty Daria, może chcesz brać udział w ćwiczeniach?- zapytał mnie.

-Z przyjemnością!-pisnęłam.

-To teraz idźcie do szatni. Za 15 minut widzimy się na boisku.- dodał i poszedł sobie.

-No to idziemy!- dziko wrzasnął Piszczek.

-Nie mogę się doczekać.- mówił Tytoń.

Chwilę później staliśmy przed drzwiami przebieralni.

-Panie przodem. - Lewandowski otworzył mi drzwi. Spojrzałam na niego zmieszana.

-Poczekam na Was.- bąknęłam. -Poza tym nie mam żadnych dresów.

-Okej, zaraz coś wykombinujemy. - powiedział Kuba i razem z innymi piłkarzami wszedł do szatni.

Nie musiałam na nich długo czekać. Wyszli przebrani kilka minut później.

-Niestety tylko to udało się nam znaleźć dla Ciebie.- Wasyl pokazał mi koszulkę Wojtka Szczęsnego z numerem 1.

-Ale to bluzka Wojtka!- rzuciłam.

-Spokojnie, jego tutaj nie ma. - uśmiechnął się Lewy.

-No dobra. - mruknęłam.- Znajdę jakieś spodnie dresowe, buty i rękawice mam.

-Czekamy na Ciebie na boisku. - dodał Kuba i poszli w kierunku wyjścia, a ja poszłam przygotować się do treningu. Znalazłam spodnie, do nich założyłam koszulkę Szczęsnego. Wzięłam buty i rękawiczki, po czym udałam się na boisko.